Groei in stilte

Het afgelopen jaar zag ik steeds meer en meer de ontwikkeling die gaande is op letterlijk één meter afstand van mijn tuindeuren. Mijn tuin vulde zich steeds meer met vogels, vlinders, knoppen en bloemen. Hoe stiller ik was en ben, hoe dichterbij de natuur kan komen.

Waar ik in de herfst en winter veel in het bos te vinden ben, spendeerde ik de afgelopen lente en zomer veel tijd in mijn eigen tuin. Ik schreef er een blog over tijdens deze periode, ik neem je er graag mee terug naar het voorjaar van 2020.

De natuur is in volle bloei en groei, naarmate ik er meer naar kijk, word ik er steeds meer door gegrepen. Zonder iets te ondernemen, komt alles in volle bloei. Door gewoon te zijn en de seizoenen het werk te laten doen.

‘Een grasspriet groeit niet harder door eraan te trekken’

Hetzelfde geldt voor een mens, ook een mens groeit niet harder door eraan te trekken. Hoe graag zouden we dat soms willen. Dat we alleen nog maar mooie kanten hebben en onze schaduwkanten kunnen verbergen en niet laten zien. Dat we alleen maar blij en gelukkig zijn. Helaas zo werkt het niet. De schaduwkanten zorgen er namelijk ook voor dat je ook mooie momenten en momenten van geluk kunt ervaren. Niks bestaat namelijk zonder tegenstellingen. Koud bestaat niet zonder warm, klein bestaat niet zonder groot.

Je kunt je schaduwkanten ontdekken, leren kennen en uiteindelijk accepteren. Een proces waarin je van allerlei dingen tegen kan komen, maar als je ze kan gaan zien en kan accepteren, wordt het makkelijker om ermee om te gaan.

Voor mij geldt dat dat me zeker niet alleen lukte. Meerdere coachtrajecten, retraites, workshop, trainingen… om mijn gedrag en de signalen van mijn lijf te leren kennen. Telkens bracht het me een stuk dichter bij mijn kern. Het was nodig om mijn eigen patronen te doorbreken en de blokkades te leren kennen. Zelf zag ik ze niet meer, voor mij hoorde ze bij mijn dagelijks leven.

Dat betekent niet dat mijn schaduwkanten er nu niet meer zijn. Echter ik herken ze, laat ze er zijn, schenk er aandacht aan en merk dat het vanzelf weer over gaat. Soms snel, soms duurt het wat langer maar het mag er allemaal zijn. Door stil en in rust te zijn, ontdek ik wat er in mij leeft, dichtbij mijn kern ben en voel wat ik nodig heb.

Die momenten van stilte en rust geven mij ook de mogelijkheid om te kijken naar het kleine om mij heen. Zoals een bloem, een grasspriet, een vogel. Elke dag is er verandering te zien in de natuur. Zo ook bij de mens en dus ook bij mij, elke dag groei ik. In de stilte wordt helder welke kant ik op mag bewegen, vandaar uit kan ik stappen zetten. In de tussentijd kan ik, en ook jij, kijken naar hoe de natuur zich ontwikkeld, een grote inspiratiebron die er altijd is!