Leven of overleven?

Leef je om te leven of overleef je in het leven?

In deze blog neem je mee in een stuk van mijn persoonlijke verhaal en hoe ik ervoor koos om te gaan leven in plaats van te overleven.

Nadat mijn lijf een aantal jaar geleden serieus aangaf dat het anders moest, ben ik op zoek gegaan naar mogelijke oplossingen. Toen de arts na een gastroscopie (slokdarm- en maagonderzoek) tegen me zei: “mevrouw, lichamelijk kan ik niks vinden, hoe staat het met uw stressniveau?” was dat de laatste bekende druppel. Natuurlijk wist ik allang dat het niet goed met me ging, eten ging maar moeizaam en ik viel kilo’s af in een paar weken tijd. Raar is dat toch, dat het eerst fout moet gaan en een arts tegen me moest zeggen om het echt serieus te gaan nemen. 

Ik zat volop in de overleving en had totaal niet geluisterd naar de signalen van mijn lijf.

Lichamelijke klachten

Mijn lijf gaf al jaren klachten, strakke schouders, nek- en hoofdpijn, ik schreef het toe aan een auto ongeluk van 20 jaar geleden en dacht dat dit erbij hoorde. En de klachten kwamen alleen als ik het druk had, dus met even rust redde ik het wel…. Dacht ik…..Maar dat even rust hielp niet meer, mijn klachten verdwenen niet. 

Na het bezoek aan de arts kwam ik in het alternatieve circuit terecht. Mijn voedingspatroon was goed, alleen had ik mijn lichaam dusdanig verwaarloosd dat het geen enkele vitamine meer opnam. 

Als je veel stress hebt gaan bloed en voedingsstoffen naar je spieren en hersenen om goed te kunnen denken en reageren. Je spijsverteringskanaal heeft rust nodig om goed te kunnen werken. In die ruststand gaan er pas voedingsstoffen naar je spijsvertering. 

Lichamelijk moest ik afkicken van de suiker… suiker voedt stress, stress voedt een slecht eetpatroon, een vicieuze cirkel. Bij de alternatieve arts kwam mijn energieniveau  op dat moment uit op 1 (in de categorie 1 tot 5). Zowel lichamelijk als geestelijk moest er een verandering komen. Lichamelijk volgde een traject waarin ik mijn lijf weer op orde bracht, ook geestelijk ging ik aan de slag. Ik volgde een traject bij een coach, het pad naar bewustwording was ingeslagen. 

Bewustwording van overlevingsstrategiën

Ik was (en ben) zo gefascineerd door de intense samenwerking tussen lichaam en geest, dat ik startte met een opleiding tot lijfgericht trainer- en coach. Dat er daarna nog vele opleidingen zouden volgen en ik er uiteindelijk mijn beroep van zou maken, kon ik toen nog niet voorspellen.

Tijdens het coachtraject en de opleiding werden mijn overlevingsstrategiën steeds duidelijker:

• Ik moet hard werken -> dan word ik gezien
• Ik moet aardig zijn -> dan word ik gehoord
• Ik moet zorgen dat niemand zich zorgen om mij maakt -> dan ben ik niemand tot last

Ook al wist ik al een tijd dat het niet goed met me ging, ziekmelding kwam niet in mijn woordenboek voor. Confrontaties ging ik uit de weg, maar kropte alles op, al deze emoties hadden zich vastgezet in mijn lijf. Daarnaast was ik gewend dingen alleen op te lossen, vroeg ik geen hulp en maakte ik weinig bespreekbaar.

Meer en meer werd duidelijk hoe ik elke dag hetzelfde patroon aanhield en aan het overleven was. Ik maakte het mezelf alleen maar moeilijker. Ik wist het, maar om er echt iets aan te doen, moest ik zelf verantwoordelijkheid nemen om dat te veranderen. 

We hopen erop dat iemand anders het uiteindelijk voor je oplost. Dit gaat niemand anders voor je doen. Iedereen heeft zijn eigen proces om te doorlopen. Ook jij. Dus ook ik had mijn verantwoordelijkheid te nemen om uit de overlevingsstand te komen. 

Verantwoordelijkheid nemen

Stap voor stap kreeg ik inzicht in mijn eigen patronen – onder andere door coaching, stilte, rust, opleiding, lichaamswerk, familieopstellingen. Door continue aan te kijken wat zich voordeed, te onderzoeken, de inzichten te verwerken en de keuzes te maken, die goed waren voor mij, met alle consequenties en emoties die daarbij horen.

Ook daarin was een oud patroon te zien, alsof ik wachtte op toestemming van iemand. In een familieopstelling werd ook dit patroon duidelijk zichtbaar en schiep dat een mogelijkheid om een andere keuze te maken. Je eigen weg gaan, je eigen plek innemen en stappen zetten op je eigen pad, betekent ook loskomen van meningen en oordelen van anderen en je eigen leven gaan leiden.